parys

Terwyl die Franse platteland verbyvlieg in die treinvensteer wonder ek waarom Parys so magiese aantrekkingskrag vir my bied. Waarom is dit dat ek met die kans om oorsee te gaan nie dink aan ander eksotiese bestemmings nie? Waarom begin alles vir my by Parys? Eintlik weet ek waarom.

Dit gaan vir my ondermeer oor die Franse psige of "countenance". Jy kom dit tee as jy Dumas se "The Three Musketeers" lees. Wat is dit? Hier is 'n paar klassieke aanhalings uit die boek:

“Everyone knows that God protects drunkards and lovers.”

“Time, dear friend, time brings round opportunity; opportunity is the martingale of man. The more we have ventured the more we gain, when we know how to wait.”

“We must never expect discretion in first love: it is accompanied by such excessive joy that unless the joy is allowed to overflow, it will choke you.”

“I do not often laugh, sir, as you may perceive by the air of my countenance; but nevertheless, I retain the privilege of laughing when I please.” 

Wel vir my is die Franse psige duidelik in die vrouens wat glo dat hulle almal supermodelle is en met hulle pouty monde en serpies verbystap, of die man in die tou in die baguette winkel wat jou amper stug "bonjour" groet, die paartjies wat langs die Seine rivier piekniek hou en mekaar nie kan uitlos nie, die mense wat met mekaar sit en lang gesprekke hou in die metro om maar net 'n paar te te noem. Nêrens is dit so duidelik soos in Parys nie. Ons sit onder die Eiffel en hou piekniek, om ons sit paartjies en die taal wat ek hoor is amerikaans, chinees maar altyd ook frans. Mens sou dink hulle is moeg vir die eindelose, stammerende toeriste wat hulle stad oorvat. Hulle laat dit eenvoudig nie toe nie, hulle hou ook piekniek in die parke, stap langs die seine en gaan eet iets in die Montmartre.

Hulle leef nie noodwendig weelderig nie, hulle huisies is klein maar hulle kombuis is die straat kafee of brasserie. Hulle leef wel met styl, nie aangeplakte soort styl nie, dis anderse styl dié. Dit kom van 'n diep ingebore "sense" van hoe dinge behoort te wees en veral hoe dit moet lyk. Selfs nou sien ek buite die trein, terwyl ons Frankryk verlaat, hoe die plattelandse lanskap geskep is met woude wat elke hier en daar die landskap help vorm in plaas van by ons waar die Overberg of Vrystaat amper geen meer woude het om die eentonige landerye bietjie te breek nie.

Ons leef eintlik met te veel en hulle met net genoeg. Ek stap in die latynse kwartier, in die omgewing van die universiteit en kyk op om die bekende woorde: liberté, egalité, fraternité. En ek dink by myself, die Franse nasie is sterk en ek vir een saal aanhou terugkom. Vive la France!

europa!

Ons was onlangs op 'n twee week lange reis deur Europa.

Om sonder die kinders net weer 'n slag 'n mens se lyf student te hou was die idee. Om te leef van straatkos en "pubfare" was 'n tweede mikpunt. Ek het lank in Nederland gewoon maar was meer as 'n dekade laas in Europa. Dit was dus vir my 'n soort tuiskoms.

Ons eerste stop was Parys. En ek verloor my hart opnuut. Parys is soos die vroue wat in haar wandel. Sy is effens moody maar nooit vervelig nie. Sy sit en rook Gauloises by 'n straatkafee, stylvol agter haar ontwerpers sonbril en peusel aan haar Tarte Tatin met sterk swart koffie. Sy gesels diep en luister mooi na wat jy sê en gebruik baie handgebare as sy praat met 'n pruilmondjie

Piekniek a la Seine

 Ons koop vars Baguettes en die romerigsteCamembert om langs die Seine rivier mee te piekniek. Ons sit daar met Parysenaars om ons en staar na die bote. Die ding van Parysenaars is dat hulle amper net so erg soos toeriste oor hulle stad is. Hulle hou ook piekniek onder die Eiffel, langs die Seine of in die Luxembourg tuine. Parys is hulle stad en is hulle. Wat ookal hulle doen, of dit eet, gesels, huise bou of net in die straat wandel - doen hulle in absolute stylvolheid. Dis nie 'n snobistiese of "stiff upperlip" stylvolheid soos wat ons hier kry nie. Dis net eenvoudig gestel 'n mooier manier van dinge doen.

Belgiese bier

Oor na Ghent in België en jy kry te doen met 'n heel ander mens. Bietjie meer slordig en verseker nie so stylvol nie. Maar ook amper meer Afrikaans. Hier eet ons spare ribs à volonté!! Wat eintlik maar net beteken dat my vrou vir my sê dat ek nou moet ophou eet want die mense kyk al en" vee tog net jou gesig af". Ek loop in die strate en mense is uitbundig oppad na die talle straatkafees. Almal drink bier en bier is definitief almal se drankie. Oud, jonk, man, vrou, ryk arm - almal drink bier. Om dan nie eens te praat van die wafels en sjokolade nie. In Brugge koop ek op die mark 'n vars gebraaide heel hoender, kaas en vye. Ons sit op 'n bankie tussen die toeriste en smul terwyl die mense wonder wie die bergies is wat so morsig eet!

Gerookde paling

Na Amsterdam en my ou heimat, Utrecht. Hier waai ons deur die grachten op ons swart fietse en stop net vir koffie, poffertjies en pannekoeke. By Volendam eet ek gerookde paling, een van my ou gunstelinge en kibeling - klein happies vis wat in 'n ligte deegie gedompel word en in olie gebraai word. Ons eet heerlike boterhampies en ons smul aan broodjie Mario calzones in Utrecht.


Toe ons moes kies waarnatoe om te gaan was daar allerhande eksotiese plekke om oor te dink. Peru, Marokko, Alaska en die Maldives. Maar op die ou einde loop alle paaie tog maar deur my maag en is my maag maar tog net te Europees!