Ek dink vriendskap is waarlik onsterflik en het waarskynlik nie die wysheid van 'n ou Griekse filosoof nodig om dit te weet nie. Ek het onlangs 'n mylpaal in my lewe gevier met met vriende vir wie ek kos gemaak het. Dit was ontsettende harde werk maar werklik bevedigend, veral om te sien hoe die mense nog brood deur hulle laaste sous in die borde gevee het.
Ek dink nog wysheid is ook opgesluit in 'n gedeelte van prediker in die bybel waarin gesê word: "gaan dan heen, eet jou brood met vreugde, en drink jou wyn met 'n vrolike hart..."
Dit is wat ek ervaar het terwyl ek om 'n lang tafel met vriende sit. Toe laat dit my ook dink aan die wonderlike film "Babette's Feast" waarin 12 purityne rondom 'n tafel smul aan wonderlike "sondige" kos maar almal gelyktydig besef dat al hulle foute, stryery, woede, haat, twyfel en wantroue oor mekaar soos mis voor die son verwyn aan die hand van diep, ryk sous wat oor hulle sintuie rol. Waaroor het hulle dan verskil en hoekom was hulle dan so kwaad vir mekaar?
Kan ons nie miskien eerder meer tyd spandeer om saam brood te breek as om tyd te mors nie? Die filosoof Kierkegaard skryf: "Dit vereis morele moed om te rou maar moed wat op geloof berus om uitbundig gelukkig te wees. As mens die gedagte werklik aanvaar beweeg dit jou stywe en lewensmoë bene om te dans!
Dis myns insiens eintlik 'n tip vir enige iemand wat hou van kosmaak. Moenie worry oor die detail van wat jy voorsit nie. Kry die mense om die tafel, berei jou kos in eenvoud voor, maak seker daar is genoeg sous sodat hulle die broodjie daardeur kan vee en deel dit met hulle met jou hele hart. Jy hoef niks meer te doen nie. Die kuns van feesvier het niks uit te maak met hoe duur of fancy jy kan kook nie, dis 'n ingesteldheid. Vir my, om te sien hoe veertig plus mense eet, gesels en lag is seker die beste ding wat daar is en ek ag my gelukkig om so iets mee te maak.
No comments:
Post a Comment