humble pie

Ek het iewers in die blog al geskryf oor hoe belangrike rol die eier in my lewe gespeel het. Dis altyd vir my verassend hoe kos, en veral eenvoudige kos, mens kan terugvat na tye en ervarings in jou lewe. Jy ruik 'n appelkoos of proe kaneel dan is jy in jou eie time machine oppad na jou verlede! So is dit vir my met die "pie"

Wat my hieraan laat dink het is 'n stop die ander dag by Houwhoek padstal net anderkant Grabouw. Hulle maak die mees ongelooflike vars pies. Jy koop die worsrol. Of anders gestel - jy trip die vrou langs jou oppad na die toonbank toe want jy weet sy wil die laaste vier worsrolle vat. Dan koop jy vir jou 'n vars volroom melk want sien pies is the spreekwoordelik "gift that keeps om giving" van sooibrand.

Wat jy nou doen is om te ry met die melk tussen jou bene en die pie in jou hand. Ou pie eters sal dit gemaklik doen. Hulle kry nie van daardie waspapier tussen julle tande nie, hulle verander gemaklik ratte met geselekteerde skoon vingers tussen die pie en melk deur.

Daardie Houwhoek worsrol is vol ongelooflik maalvleis gegeur met uie en kruie. Dit is so lekker dat jy die kwaaikyke van die getripte tannie wat met steak en kidney tevrede moet wees, gemaklik verduur. As jong kind het ek soms saam met my pa op 'n Saterdag as hy moes gaan werk ingegaan stad toe. Dan het ons 'n haircut by die barbier gekry (haircut van hel waaroor ek nou nog met terapeute moet praat) en 'n pie gekoop. Die humble pie is deel van ons kultuurgoedere. Om hom reg te bak is 'n kuns. Die grootmaat pie mense het ongelukkig die kuns verloor. Al veg dit teen Mac Donalds en Steers is dit vir my steeds koning, koning vir die man op straat. Stop volgende keer by Houwhoek padstal en gryp daai worsrol!